Tom, Rozdzial

 1  I,3  |    nie myślał ścinać, owszem, kontent był, wąsa pokręcał i triumfalnie
 2  I,8  |       pytał dalej pan Michał, kontent, że ma jakowąś w rozmyślaniach
 3  I,8  |     wyżej nosa sterczały - bo kontent był z siebie, że od razu
 4  I,19 |  Kmicic przeczytawszy ów list kontent był w duszy, że pułkownikom
 5  I,21 |     tu Charłamp głos zniżył), kontent jestem, że się wymknął.~-
 6 II,6  |       rzekł:~- Panie Michale, kontent jestem z ciebie, bo chorągiew
 7 II,8  |  Bogusław pił na umór, bo był kontent z siebie. Książę Janusz
 8 II,16 |   czynić.~Lecz pan Czarniecki kontent był w duszy, bo Kmicic dosłyszał
 9 II,23 |    młody magnat.~Babinicz zaś kontent był z siebie i z podróży.
10 II,35 | którego przezwiska wielce był kontent. Rad też udawał prostaka,
11 II,35 |  niezgrabny.~Pan starosta zaś kontent był z siebie, chociaż dobrze
12 II,42 |  swych czynności. Pan Andrzej kontent z nich był: wszystkie mosty
13 III,3 |    kołnierz naleci. I tak był kontent ze siebie samego, a wesół,
14 III,6 |      widzę robotę - rzekł - i kontent jestem z waszmościów!~Oni
15 III,21|       sobie da rady.~Miecznik kontent, że ma z kim gawędzić, począł
16 III,27|   każdy umyka na własną rękę, kontent, że wysunął się z pogromu