Tom, Rozdzial

 1  I,2  |  koniec kiwnął ręką i rzekł:~- Kiep z ciebie! Machaj zdrów,
 2  I,3  |       Ranicki - ale największy kiep Kokosiński!~- O zdrajco!
 3  I,8  |   waszej miłości aż łuna bije. Kiep każden gil! Już by chyba
 4  I,13 |         Kto inaczej myśli, ten kiep, i niech mnie diabeł porwie,
 5  I,17 |      pora sobie świadczyć, ale kiep ten, kto się swego nazwiska
 6  I,18 |   Odtąd kto zechce powiedzieć: kiep, to może mówić: Roch Kowalski.~-
 7 II,1  | uderzył się pięścią w głowę:~- Kiep ze mnie! - mruknął - toż
 8 II,1  |    jego żywego puścił.~- I tak kiep z ciebie, żeś na niego nie
 9 II,2  |       to pan Kmicic! Który tam kiep strzelił? Dawaj go sam!~-
10 III,6 |      pan kasztelan wysławiał: "Kiep (powiada) na oko, że i trzech,
11 III,11|   francuski zacny dworzec, ale kiep w porównaniu do tego!~-
12 III,17|     stryjca broniła... Aleś ty kiep! W głowie mi się mąci! Patrz!
13 III,17|    rzecz! wielka sprawa! I ja, kiep, ważyłem się dotąd na dwie
14 III,17| Kazimierza!... Powiedz mi, żem kiep! Słyszysz? rozkazujęć powiedzieć
15 III,17|  rozkazujęć powiedzieć mi, żem kiep!~- A ja nie usłucham, boś
16 III,18|          Oczy mam podsiniałe i kiep Fouret brwi mi dziś krzywo