Tom, Rozdzial

 1 II,35 |        Zamoyskiego.~Lecz pan starosta kałuski nie patrzył ani na księcia
 2 II,35 |             go pod ramię pan starosta kałuski, który, z uwagi na dworne
 3 II,35 |          wtrącił Kmicic.~Pan starosta kałuski uśmiechnął się, mrugnął
 4 II,35 |            siostro - odrzekł starosta kałuski - chciałem, primo: złożyć
 5 II,36 |              ROZDZIAŁ 35~Pan starosta kałuski niezupełnie kłamał przed
 6 II,36 |          mówił - przecie pan starosta kałuski daje mi własną eskortę!~-
 7 II,36 |          spytała.~- Nic! pan starosta kałuski jeszcze raz waćpannę mojemu
 8 III,2 |            Jakże to? - pytał starosta kałuski.~- Bo w konopiach oleum
 9 III,2 |      niektórzy, żeby ich pan starosta kałuski do serca nie wziął, lecz
10 III,2 |       Zamościem - odparł pan starosta kałuski wydymając usta, sapiąc z
11 III,2 |         uradowany z pochwały starosta kałuski. - Nie kłanialiśmy się i
12 III,3 |             Uradował się pan starosta kałuski tą wieścią, bo się wielce
13 III,3 |               zakomenderował starosta kałuski.~Ruszyli wszyscy. Mury były
14 III,3 |                gdzie trzeba.~Starosta kałuski objeżdżał mury w szmelcowanej
15 III,3 | Rzeczypospolitej przywrócić.~Starosta kałuski uderzył się ręką po kolanie,
16 III,15|              to wystąpił pan starosta kałuski, Sobiepan, i wydymając mocno