Tom, Rozdzial

 1  I,4  |         samemu świerzbiały ręce i język... Ruszajmy do Kmicica.
 2  I,10 |           ze szlachty, którzy ten język przez stosunki z miastami
 3  I,17 |          broni dostać się na jego język, bo ostrzejszego w całej
 4  I,18 |      powiedzą po niemiecku, który język pewnie Szwedzi umieją, tyle
 5  I,24 |  Kazimierza...~- Waszmość od tego język odzwyczaj! - przerwał Ganchof. -
 6  I,24 |        mówić, siła by mówić, a tu język wszystkiego nie wypowie.
 7  I,26 | powiedzieć sobie: ciągnijże go za język, a dowiesz się całej prawdy -
 8  I,26 |         Radziwiłłów, i ciągnij za język.~- Kogo? mnie?~- Tak jest!
 9 II,4  |      elektorem, gryzł się tylko w język, by nie wypowiedzieć wszystkiego,
10 II,9  |       czego napić, niechże mu się język rozwiąże. Mów śmiele; nie
11 II,36 |         tego nie mówił. Jeden mam język w gębie i raz danego rozkazu
12 III,5 |         gębie nie zagrzała i żeby język nie rozmiękł, co się od
13 III,11|        Daj cię katu! Żeby ci choć język obcięli!~- Nie miałbym czym
14 III,18|      paskudnik...~Tu ugryzł się w język pan miecznik, bo zmiarkował,
15 III,22|      dzieci piastował!~- Bodajżeś język złamał, taki synu! To z
16 III,27|        wkrótce wino rozwiązało mu język. Że zaś kiedyś, służąc w