Tom, Rozdzial

 1  I,10 |         kapelusze. Byli to istotnie jeńcy szwedzcy.~Na ten widok nie
 2  I,10 |          krzyczcie jak wyrostki, bo jeńcy pomyślą, że wam wojna pierwszyzna ! -
 3  I,17 |          konie choć z rąk pokarmić.~Jeńcy na wozie rozbudzili się,
 4  I,17 |    pułkownika ! - odrzekł żołnierz.~Jeńcy umilkli.~Od czasu do czasu
 5  I,17 |     ukazując palcem uśpioną postać.~Jeńcy zwrócili wzrok we wskazanym
 6  I,17 |            była żadna i wszyscy owi jeńcy przenosili go o głowę godnością
 7 II,25 |   moszczonej perełkami. Za nim szli jeńcy ze skrępowanymi rękoma,
 8 II,39 |           krzycząc:~- Od Babinicza! Jeńcy! Cała kupa!... Siła ludzi
 9 II,39 |             ich batogami z surowca. Jeńcy straszliwy przedstawiali
10 II,39 |             to i dognamy!~Tymczasem jeńcy, których Tatarzy w kupie
11 II,40 |      Janowie mają tydzień wypocząć. Jeńcy mówią, że i bitwę przyjąć
12 III,1 |             przepadał bez wieści, a jeńcy, którzy wpadli w chłopskie
13 III,9 | odpowiedział Wołodyjowski.~Szwedzcy jeńcy bez przypiekania w mig zeznali,
14 III,21|           najchciwsi byli taurogscy jeńcy. Miecznik szczególnie pilnie
15 III,23|            winy, nad wszelką miarę. Jeńcy konali w łańcuchach z głodu
16 III,27|             rzekł Kmicic.~- Wszyscy jeńcy to zeznawali. Chcą się ze