Tom, Rozdzial

 1  I,8 |       do tego półpancerzyk z jasnej stali pokrywający tylko
 2  I,10|      pod Ujściem?~Człowiek w jasnej peruce uśmiechnął się i
 3 II,11|       Ten szmat ziemi u stóp Jasnej Góry wcale był niepodobny
 4 II,13|   Ciemność ogarniała podnóże Jasnej Góry. Tu i owdzie ozwało
 5 II,14| spokój zapanował pod stopami Jasnej Góry, z czego korzystając
 6 II,14|      ani takich puszkarzy na Jasnej Górze.~Tymczasem nadchodziła
 7 II,14|     Tacy jak ty nie poddadzą Jasnej Góry! - rzekł - aleć zakazuję
 8 II,15| tuman przesłaniał sam szczyt Jasnej Góry i wedle zwykłego rzeczy
 9 II,16|  kraj chodziło. Poddanie się Jasnej Góry byłoby odebrało resztkę
10 II,16| śmiertelną urazę do obrońców Jasnej Góry i postanowił wszelkimi
11 II,18| Miller.~- To i my wiemy. Ale Jasnej Góry nie zdobędziecie, dopóki
12 II,19|   chcą dłużej służyć przeciw Jasnej Górze.~- Co on mówił? -
13 II,21|       słuchajcie!... Z samej Jasnej Góry!...~Na to dygnitarze
14 II,25|   chłopa, pancerze na nich z jasnej blachy, mosiądzem nabijane
15 II,26|     i tobie, zwłaszcza żeś w Jasnej Górze i nam w drodze wiernie
16 III,1|      ów Miller, który u stóp Jasnej Góry sławę swą bojową zostawił,