Tom, Rozdzial

 1  I,3  |           Ni pary z gęby! - rzekł groźnie.~Umilkli; widać się go bali,
 2  I,16 |   wymawiasz swoje usługi? - pytał groźnie hetman.~- Wasza książęca
 3  I,17 |         ku nim.~Wtem Mirski rzekł groźnie:~- Nie krzycz waść i bacz,
 4  I,26 |       Proszę na ziemię! - zawołał groźnie Kmicic.~- A ty w ziemię! -
 5 II,3  |     próbuj mnie zdradzić! - rzekł groźnie - bo nie zdzierżysz, a ręka
 6 II,8  |          tu!~- Dość tego! - rzekł groźnie książę.~- Co dość, to dość! -
 7 II,9  |        się ku niemu i patrząc nań groźnie, rzekł:~- U mnie słowo pana
 8 II,19 |         cisnąć do Zbrożka, ruszać groźnie wąsiskami i trzaskać w szable.~
 9 II,23 | pułkownikiem, a on tylko spojrzał groźnie i zaraz tamtego skonfundował.
10 II,35 |       które nieraz zastępowały im groźnie drogę, a którym często trudno
11 II,36 |      Ruszaj z Bogiem! - powtórzył groźnie już oficer.~I w tej chwili
12 III,3 |        blady był; brwi zmarszczył groźnie, lecz czekał z ogniem w
13 III,6 |           zasadzki, więc spojrzał groźnie na chłopaka i rzekł:~- Kto
14 III,14|              Mości panie! - rzekł groźnie pan Michał.~Nie bzdycz się,
15 III,15|  regularne chorągwie jęły szemrać groźnie przeciw ciemięzcy i burza
16 III,27|             To rzekłszy, wąsikami groźnie ruszył. Rössel popatrzył