Tom, Rozdzial

 1  I,22 |     kawalerze zadrgało z żalu i bólu. "Żeby zaś taka zawziętość
 2  I,26 |       pod wpływem zimnej wody i bólu jął dawać znaki życia. Twarz
 3 II,8  |      Ona stała chwilę jeszcze w bólu, w płomieniach i przerażeniu;
 4 II,19 |   słodko jak dziecię, a zamiast bólu malowała się na jego twarzy
 5 II,20 |  słuchał tych nowin chciwie i o bólu własnym zapomniał, gdyż
 6 II,21 |         przeleżał pan Andrzej w bólu i w gorączce od oparzenia.
 7 II,21 |        twarzy, tyle w niej było bólu, cierpienia, troski. Noce
 8 II,37 |        przed kilku miesiącami z bólu i desperacji. Znajdowały
 9 II,38 |        przed kilku miesiącami z bólu i desperacji. Znajdowały
10 III,14|         siebie, a syczał jako z bólu, tak go widocznie żądze
11 III,14|        jeszcze będąc krzyknął z bólu.~- Nic to! - zawołał Kmicic. -
12 III,16|   wszystkich ludzi, wszystkiego bólu, żalu, pogardy...~
13 III,17|       Duszę mam pełną zgryzot a bólu, więc i sobą nie władnę.~
14 III,20|          choć w męce to mówię i bólu. Gdybym, mając rozkaz nie
15 III,20|        płaczu - mówili - a my w bólu, my w męce tyle czasu żyli,
16 III,28| wchodziła ze strasznym uczuciem bólu i goryczy pod ten dach.