Tom, Rozdzial

 1  I,5  |   nieszczęsnego zadrgały trochę od blasku.~Więc postawił na ziemi
 2  I,20 |         postawił je na stole; przy blasku świec widać było twarz pana
 3  I,22 |        jakby młodszą, oczy nabrały blasku; drżącymi ze szczęścia rękoma
 4  I,25 |      niewypowiedzianej piękności i blasku, z orlą prawie śmiałością
 5  I,25 |        rysią, oczy wypukłe nabrały blasku, i zdawało się, że chrapami
 6 II,11 |           oczy mrużyły się od tego blasku.~Ludzie przestali śpiewać
 7 II,13 |      rozlała się na chmurach.~Przy blasku ognia widać było oddziały
 8 II,41 |            z pochodniami.~Przy ich blasku ujrzał pan Andrzej pal świeżo
 9 II,42 | rozrzucając blask silny. Przy onym blasku dojrzał pan Andrzej piechurów
10 III,8 |        wedle uszu aż na ramiona. Z blasku i barwy oczu przypominał
11 III,11|         było jak w dzień. Przy tym blasku uderzyli laudańscy z pomocą
12 III,11|         Kmicic, ujrzawszy ich przy blasku płonących szop, wydał krzyk
13 III,26|   spokojnie odmawiał różaniec przy blasku płonących osad niemieckich,
14 III,29|    zaświeciła nad wioską.~Przy jej blasku ujrzał pan miecznik jazdę
15 III,31|         chusty, ale przy czerwonym blasku miesiąca widać było doskonale
16 III,32|        nagrody, która cnocie samej blasku chwały, a potomnym zachęty