Tom, Rozdzial

 1  I,7  |   któraś wykrzyknie z podziwu: "Ach! ja nie żyję na świecie!
 2  I,12 |         panie Charłamp, czołem, ach! czołem, panie pułkowniku,
 3  I,15 |   Węgrzyni na szable ich biorą! Ach! Boże! że nie możecie widzieć!
 4  I,20 |   gniewem, lecz się przemógł.~- Ach! mościa panno! - odrzekł
 5  I,26 |      wykupić! - rzekł Kmicic.~- Ach! masz mnie jako zakładnika! -
 6 II,16 |      następujące mówił słowa:~- Ach! jakich to czasów doczekała
 7 II,16 |         ze wzruszenia głosem:~- Ach! czemuż dzisiaj nie umieramy,
 8 II,17 |      się powszechne szlochanie.~Ach! tej znużonej garstce obrońców,
 9 II,18 |        kwaczem w oczy, rzekł:~- Ach, to pan Kuklinowski!...
10 II,29 |        wreszcie Wołodyjowski.~- Ach! - rzekł - już on na sądzie
11 III,14| powinien, ale wam lepiej życzę! Ach, co to za miód! Życie, życie
12 III,16|    westchnienie rzekł tylko :~- Ach, pani! pani!..~I w tej chwili
13 III,21|  splantować.~- Oj! jak ognisty! ach! - zawołała Anusia.~Miecznik
14 III,21|        na oficera wykrzykuje:~- Ach! jak mnie pan przestraszył!~
15 III,29|         już po Wołmontowiczach!~Ach! gdyby w tym tłumie wiedziano,
16 III,32|         powagi miejsca z nikim.~Ach, co za widok! Groźne twarze,