Tom, Rozdzial

 1  I,7 |      słodkiego wczasu pozbawił; tak doszli aż pod Wołmontowicze, przed
 2  I,10| rzemieślnicy, którzy do mistrzostwa doszli w rzemiośle. Któż z ludzi
 3  I,12|          chcąc zwłoki uniknąć i tak doszli aż do głównego korpusu zamkowego,
 4  I,22|        coraz bardziej, wreszcie nim doszli do drzwi, zwisła bezwładnie
 5  I,25|             oczy ze zdziwienia; tak doszli aż do studni żurawianej
 6 II,1 |           nie wiem.~Tak rozmawiając doszli do szopy, z której słychać
 7 II,6 |             ciągnąc na południe nie doszli jeszcze do tego kąta, jaki
 8 II,15|            by broń nie zabrzękła...~Doszli już do wzniesienia usypanego
 9 II,15|             i dobrze urządzone.~Tak doszli do samych namiotów i z gotową
10 II,15|  jasnogórscy siekąc, bodąc, depcząc doszli do armat. Ludzie z przygotowanymi
11 II,17|           przez swą ciągłą praktykę doszli do takiej wprawy, że każdy
12 II,17|            Kmicic, bo właśnie kiedy doszli do bramy, jak na złość ciemność
13 II,22|         wszystkich? I gdzieżeśmy to doszli w zażywaniu tej wolności,
14 II,28|        przygodziło.~Tak rozmawiając doszli do kwatery, w której zastali
15 II,33|           nie spodziewał.~Tymczasem doszli do kwatery. Dwaj Skrzetuscy,
16 II,35|            sługami króla polskiego.~Doszli wreszcie do Zamościa. Zdumieli
17 III,9|      rajtarskie konie, i skoro świt doszli do Magnuszewa. W obozie