Tom, Rozdzial

 1 III,6|       pół mili za Szwedami. Pan Szandarowski rozmawiał właśnie z Rochem
 2 III,6|       diabeł tak pędzi? - rzekł Szandarowski - i jeszcze na źrebaku?~-
 3 III,6|           spytał zbliżywszy się Szandarowski.~- Szwedy u nas w plebanii!
 4 III,6|       powiadają, że król.~Na to Szandarowski:~- Chłopie, jeśli łżesz,
 5 III,6|         zupełnie już przekonany Szandarowski.~Inni oficerowie poczęli
 6 III,6|         tę drugą myśl za lepszą Szandarowski, więc opasawszy kupę jeszcze
 7 III,6|   walczących po przeciwnej.~Pan Szandarowski szalał jak huragan i wżerał
 8 III,6|     chorągiew! - poczęto wołać.~Szandarowski poskoczył mu z pomocą.~-
 9 III,6|       sypać ku nim.~Poskoczył i Szandarowski z relacją do kasztelana,
10 III,6|    straży dla wypoczynku. Mości Szandarowski, a kto wziął chorągiew?~-
11 III,6| Dawajcie pachołka! - zakrzyknął Szandarowski - gdzie on?~Żołnierze skoczyli
12 III,6|         i własną krwią - odparł Szandarowski. - On także pierwszy dał
13 III,6|      dalszej relacji, którą nie Szandarowski już składał, ale ci, którzy
14 III,9|      niemu w dym. Drugi poszedł Szandarowski, trzeci Wąsowicz, czwarty
15 III,9|    drugi, wtem doskoczył za nią Szandarowski i rozpoczęła się rzeźba