Tom, Rozdzial

 1 II,15 |      oficer z częstochowskiego szańca przybiegł pędem i salutując
 2 II,15 |        pustą przestrzeń z tyłu szańca.~Straży, jak przewidywał
 3 II,15 | piechurów poczęły zeskakiwać z szańca i biec ku klasztorowi, jakby
 4 II,15 |      skoczywszy więc za węgieł szańca, począł wołać w ciemności
 5 II,15 |  sztabu podjechał do zdobytego szańca. Mogli wprawdzie z klasztoru
 6 II,15 |       twarzach. Dojechawszy do szańca zsiedli z koni i poczęli
 7 II,15 |   czasie wobec tego zburzonego szańca, trupów i zagwożdżonych
 8 II,17 |       trzeba było ogień z tego szańca zawiesić, ponieważ zaś gęsta
 9 II,17 |         jeśli zaś z tej strony szańca, z której pysk owej kolubryny
10 II,18 |      dość śmiało, aż do samego szańca. Tam oni wykręcili, by go
11 II,18 |        linię oznaczającą brzeg szańca i równie czarne zarysy koszów,
12 II,18 |        i począł nasłuchiwać.~Z szańca dochodził szmer. Widocznie
13 II,18 | gotowości. Ale sama wyniosłość szańca zakrywała Kmicica; mogli
14 II,18 |      cicho dziury w pochyłości szańca i piąć się z wolna ku armacie.~
15 III,14|      odwrócił uwagę Szwedów od szańca bronionego przez Kmicica