Tom, Rozdzial

 1  I,26 |       pan Kmicic począł patrzeć strasznym wzrokiem na księcia i nienawiść
 2 II,4  |       rozmyślał o tym dziwnym i strasznym człowieku, który tyle złego
 3 II,15 |        prawie na wpół przecięte strasznym zamachem kosy. Krew oblała
 4 II,19 |           rzekł wreszcie Miller strasznym i złowrogim głosem.~- Nie
 5 II,21 |   rękoma schwycił za czuprynę i strasznym, obłąkanym głosem zakrzyknął:~-
 6 II,24 |   cofnęły się, zmieszane, przed strasznym mężem, a gdy ostatnie wydobywały
 7 II,29 |         bo nie mógł opędzić się strasznym myślom, że Bóg stoi przy
 8 III,16|   Powoli zaczął też zapominać o strasznym widziadle, które mu się
 9 III,17|       pod nogi miecznika, rzekł strasznym, przyciszonym głosem:~-
10 III,18| Sakowicz! słyszysz? - ozwał się strasznym głosem Bogusław.~- O tym
11 III,19|         książęce rozjaśniło się strasznym uśmiechem.~- Jeśli filarem
12 III,20|        co się wydawało przedtem strasznym i niezwalczonym, zmalało
13 III,26|    chwytał za broń, by dać opór strasznym niszczycielom; sprowadzano
14 III,27|  kulbaki. Inni cofają się przed strasznym mężem.~Wreszcie ciął pan
15 III,28|        nic. Oleńka wchodziła ze strasznym uczuciem bólu i goryczy