Tom, Rozdzial

 1  I,4  |   ruszyli rysią, bo mróz był srogi i zmarzli bardzo, a do Upity
 2  I,7  | Fraszka przy nim kiejdański! Srogi to budynek, cały murowany,
 3  I,7  |       to i pompa być musi!~- Srogi smok z waści!...~Tymczasem
 4 II,9  |      zabójstw dopuszczał się srogi nieprzyjaciel, jak palce
 5 II,13 |      przegrażasz mi, husycie srogi,~Próżno diabelskie wzywasz
 6 II,20 |      się uchwycił, bo go ból srogi przeszył.~- Na Boga! - zawołał
 7 III,9 |      leżały nieuprawne, głód srogi rozwielmożnił się w kraju,
 8 III,11|   zaś musiał zamykać oczy.~- Srogi gmach! - rzekł Roch Kowalski. -
 9 III,12|   cześć dobrego pana huk tak srogi, że echo niebiosów dosięgło.
10 III,13|   cześć dobrego pana huk tak srogi, że echo niebiosów dosięgło.
11 III,15|    Obecnie bój i tam zawrzał srogi, lecz trwał tylko chwilę,
12 III,22|  znać o weselu, będę drużbą.~Srogi gniew wystąpił na straszne
13 III,27|    ziemię.~Stał się tedy huk srogi między rycerstwem, aż pan
14 III,30|   głosiła powszechnie, że ów srogi wojownik, aby się kłopotem
15 III,30| polach, konie cierpiały głód srogi.~Rajtarowie nie śmieli zatrzymywać