Tom, Rozdzial

 1  I,3  |     parsknęli jednym ogromnym śmiechem i nagle, wspomniawszy na
 2  I,10 |     swoim szczerym, poczciwym śmiechem i wołać:~- Dosyć, mości
 3  I,12 |  Szlachta wybuchnęła ogromnym śmiechem, a zmieszany preopinant
 4  I,15 |   wybuchnął nagle desperackim śmiechem.~- A to dlaczego? ciekawym!...
 5  I,22 |    biesiadnicy wybuchli naraz śmiechem. Oczy wyszły im na wierzch,
 6 II,4  |    parsknął szczerym, wesołym śmiechem, aż mu wszystkie zęby. Zabłysły.~-
 7 II,6  | Pułkownicy wybuchnęli gromkim śmiechem, lecz pan Zagłoba zaraz
 8 II,14 |   piorunem.~Chwilami wybuchał śmiechem, gdy większe niż zwykle
 9 II,19 | trębaczu, odpowiadali również śmiechem na jego ostrzeżenia.~- Dobrze! -
10 II,19 |      obejrzyć; inni wybuchali śmiechem lub szlochaniem.~Niektórzy
11 II,21 |      dłonią w stół i wołać ze śmiechem:~- Dobrze mu tak! Dobrze
12 II,28 | wojewoda.~Zawtórowali wodzowi śmiechem inni oficerowie, on zaś
13 III,3 |    zabrzmiała jednym ogromnym śmiechem. Trząść się poczęły brzuchy
14 III,15|       ryknęli jednym ogromnym śmiechem. Nadbiegło więcej żołnierzy,
15 III,27|     albo krew go zaleje, albo śmiechem wybuchnie; lecz wreszcie