Tom, Rozdzial

 1  I,2  |            ukazując ręką na ciemną ścianę, z której kula odłupała
 2  I,9  |         zechce, to sobie ten łeb o ścianę rozbiję. Nie może inaczej
 3  I,12 |           krainie. Jak orzechami o ścianę rzucisz, to właśnie imię
 4  I,14 |           Co robi Kmicic?~- Łbem o ścianę bił i krzyczał o potępieniu.
 5  I,15 |      armaty. Suche uderzenia kul o ścianę nad piwnicą słychać było
 6  I,15 |           pan Michał. - Węgrzyni o ścianę się wsparli, stamtąd strzelają...
 7  I,17 |            powiedział: rozwal łbem ścianę - to bez chwili namysłu
 8  I,18 |           trafiwszy na słabszą już ścianę szwedzką rozbiła ją w mgnieniu
 9  I,26 |          chwycił muszkiet oparty o ścianę i począł mierzyć do uciekającego,
10 II,6  | Chmielnicki aż łbem z desperacji w ścianę trykał i powtarzał: "Nikt
11 II,9  |       zamknięte, choć tłuc głową o ścianę, nie masz wyjścia; nie masz
12 II,33 |            plecami wsparłszy się o ścianę, przymknął oczy.~Zagłoba
13 III,17|            za pierś i rzucić nim o ścianę.~Wtem Billewiczówna stanęła
14 III,18|            łam głowę, tłucz łbem o ścianę, nie może inaczej być...
15 III,27|    następuj w imię boże! ot, na tę ścianę!~I buławą wskazał błyszczący