Tom, Rozdzial

 1  I,8  |          pułkownika i witali się radośnie; po czym odsapnąwszy rzekł:~-
 2  I,10 |       skrzydłami. Witano więc go radośnie i gorąco; okrzyki brzmiały
 3  I,26 |         mu nie będzie! - zawołał radośnie Soroka.~I łza stoczyła się
 4 II,5  | widziawszy go od wieków, przyjął radośnie i zaraz poprowadził do kwatery
 5 II,6  |         Pan Michał! - zakrzyknął radośnie Zagłoba.~Lecz pachołcy przeczyli.
 6 II,14 |   dzielny i wytrwały, nie czekał radośnie dnia następnego. Pierwszy
 7 II,15 |  uleciała, a oni sobie wygrywają radośnie. Co to jest?...~- Czary! -
 8 II,23 |      kwiląc przy tym i świegocąc radośnie. Wspomniano, że podobny
 9 II,23 |         panu, i szumieć gwarno a radośnie, jakby śpiewały oną dawną
10 II,25 |         bracławskiego nadjechał.~Radośnie król powitał znakomitego,
11 II,37 | podwładnych. Witano go po drodze radośnie, a to z powodu Tatarów.
12 II,38 | podwładnych. Witano go po drodze radośnie, a to z powodu Tatarów.
13 III,4 |    rozprawy. Wówczas trąby grały radośnie z jednego końca szwedzkiego
14 III,10|     Przyjaciele witali go wielce radośnie, lecz on zaraz na wstępie
15 III,15|   zdawały się powtarzać, szumiąc radośnie:~- Szwed pobit! Warszawa