Tom, Rozdzial

 1  I,7  |          mogło być jedną iskrą w proch rozwiane i Billewiczówna
 2  I,10 |          Chodkiewiczem starło na proch ośmnaście tysięcy najbitniejszego
 3  I,10 |          spadł i nie skruszył na proch zdrajcy, który swój kraj,
 4  I,23 |     polskie... starły Szwedów na proch. To nie pospolite ruszenie...
 5 II,2  |  miarkujesz?~- Bo się i wszystek proch nie zdążył spalić i ziarnka,
 6 II,10 | najlepszego szwedzkiego wojska w proch roznieśli.~- Ba, jeśli tak -
 7 II,14 |     człecze! Toż gdyby pękło, na proch by cię zmieniło!~A pan Andrzej
 8 II,14 |      weźże tę kulę, wysyp z niej proch i ponieś ją Najświętszej
 9 II,15 |        tak bliskich, że wszystek proch nie zdołał zgorzeć, świadczyły
10 II,19 |        aż kryształ rozbił się na proch.~Oficerowie milczeli. Nieprzystojne
11 II,28 |          sobą tumany rozbitego w proch śniegu.~- Dobra noc do podsadzania
12 II,35 |    siebie samego:~- Ordyńcy ci w proch się przed Babiniczem rozsypują.
13 III,17|       krzyknął książę - bo cię w proch zetrę!~I szedł ku niemu,
14 III,23|     władzę Anusi Borzobohatej. I proch przed jej stopami zaczął
15 III,27|          moc taka, przed którą w proch musi upaść wszystko. Zdawało