Tom, Rozdzial

 1  I,26 |        pas krócicę, zeskoczył z kulbaki i oddawszy bachmata w ręce
 2  I,26 |        czemu? Będę jadł i pił z kulbaki - rzekł książę pochylając
 3 II,1  |         na przedzie zeskoczył z kulbaki i począł pilno rozpatrywać
 4 II,23 |       przed Kmicicem na przodku kulbaki.~Lecz pan Andrzej nie odpowiedział
 5 II,23 |      Andrzej cisnął na ziemię z kulbaki ów kształt, który trzymał
 6 II,34 | zdrożone?~- To go sobie każę do kulbaki na arkanie przytroczyć i
 7 III,6 |     nieludzkim głosem i spadł z kulbaki.~Między Rochem a królem
 8 III,6 |      armatnia znosi człowieka z kulbaki, jako on zwalił go na ziemię,
 9 III,6 |         zalatywał. Byłbym go do kulbaki przeciął! Wuj to myśli,
10 III,10|         natychmiast zeskoczył z kulbaki i wszedł do kwatery Wołodyjowskiego.
11 III,11|        z konia!~Tatar skoczył z kulbaki, jakby go wiatr zmiótł,
12 III,12|      czekając zeskoczył lekko z kulbaki, podbiegł ku Sapieże i nie
13 III,13|      czekając zeskoczył lekko z kulbaki, podbiegł ku Sapieże i nie
14 III,26|        złoto, które zaszywali w kulbaki. Toteż, gdy który poległ,
15 III,27|          jakby go grom zmiótł z kulbaki. Inni cofają się przed strasznym