Tom, Rozdzial

 1 II,27 |          i obietnic, okrucieństwa jenerałów i żołnierzy, przez najdziksze
 2 III,1 |         się do swych frasobliwych jenerałów i rzekł:~- Rozmarszczcie
 3 III,1 |       Karol Gustaw wobec wojska i jenerałów okazywał zawsze pewność
 4 III,8 |           domem.~Ujrzeli tedy moc jenerałów i oficerów bardzo świetnych.
 5 III,9 |         rozpacz ogarniała króla i jenerałów na myśl, co będzie, gdy
 6 III,11|         biegłych i doświadczonych jenerałów, w ogóle zaś Szwedzi uchodzili
 7 III,15|   postacie otaczały nieszczęsnych jenerałów naokół, chwila jeszcze,
 8 III,15|      będzie chciała dostać w ręce jenerałów. Wittenberg oprzytomniał,
 9 III,24|           jak żaden ze szwedzkich jenerałów w dorywczej wojnie, i dwóch
10 III,24|       expugnavit? Kto niewolę dla jenerałów obmyślił? Siedzą teraz na
11 III,25|           jak żaden ze szwedzkich jenerałów w dorywczej wojnie, i dwóch
12 III,25|       expugnavit? Kto niewolę dla jenerałów obmyślił? Siedzą teraz na
13 III,26|           i wytrwałość, że samych jenerałów szwedzkich i brandenburskich
14 III,26|        Carolus, który mimo zaklęć jenerałów cofać się nie chciał, omal
15 III,27| przelatujących między regimentami jenerałów i pułkowników. We środku