Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      się płomień spokojny, ale jasny, równy, silny i jak znicz
 2  I,3  |    gnały jak wicher. Dzień był jasny, mroźny. Śnieg migotał,
 3  I,17 |        jasno, a umysł stał się jasny.~- Zleź no z konia - rzekł
 4  I,17 |       w ciemnościach opończę i jasny hełm swego oficera. Kowalski
 5  I,17 |      konie. Dzień był pogodny, jasny. Słońce już weszło i przy
 6 II,6  |       nad innych promienisty i jasny.~- Gdyby takich tysiąc było
 7 II,8  |       i powagę, w całej twarzy jasny spokój dziecinny, a tak
 8 II,13 |     refektarzu.~W chwilę potem jasny płomień oświecił podnóże
 9 II,13 | przerwały się nad jego głową i jasny blask miesiąca pobielił
10 II,17 |      jak astrolog. Ale księżyc jasny, rozświecający śnieg, udaremniał
11 II,29 |     przez większą część godzin jasny. I widział ów książę cały
12 II,30 |  oczekiwano.~Dzień był mroźny, jasny, drobniuchne źdźbła śniegu
13 II,31 |  oczekiwano.~Dzień był mroźny, jasny, drobniuchne źdźbła śniegu
14 III,9 |        Lubomirski, ten ostatni jasny jak samo słońce, bo w pozłociste
15 III,30|  śmiejąc wychylić się na świat jasny.~Babinicz zaś rzucił się