Tom, Rozdzial

 1  I,11|        Rozumiesz?~- Powiedzieć: ilu tata zabił?~- Mało sto razy
 2  I,13|  trwożna. Nie bójże się! Patrz, ilu tu ludzi. Żadna krzywda
 3  I,25|      Spójrz przy tym na Niemcy, ilu tam książąt udzielnych mogłoby,
 4 II,2 |     Potem znów nastała cisza.~- Ilu ich tam jest? - spytał Kmicic.~-
 5 II,6 |     radziwiłłowskich zbiegów, a ilu braknie, tylu z młynarzy
 6 II,13|        na zawołanie tylu ludzi, ilu by kto chciał, ale księża
 7 II,15|       Noc była bardzo ciemna.~- Ilu ludzi chcesz wziąść? - spytał
 8 II,19|    Szweda z łuku ustrzelił.~- A ilu ich z armat napsuł! A de
 9 II,30|       kordybanci, miodowarzy, i ilu tylko innych jeszcze było;
10 II,31|       kordybanci, miodowarzy, i ilu tylko innych jeszcze było;
11 II,34|       ich jest czterystu czytam ilu, tak ich każę czterystu
12 III,4| weterani okryci sławą w Bóg wie ilu ziemiach i w Bóg wie ilu
13 III,4|        ilu ziemiach i w Bóg wie ilu bitwach! A teraz oto biegali
14 III,9|   dwudziestu pięciu jeńców.~- A ilu uszło?~- Nec nuntius cladis.
15 III,9|     żołnierzy, którzy w Bóg wie ilu wojnach brali udział. Było