Tom, Rozdzial

 1  I,4 |          do rozpusty przykładem i hańbę na jego imię ściągają! Tak
 2  I,8 |         zbytnie na nim gravamina, hańbę czyniące, tedy nie oddawaj!
 3  I,10|           pijanych, gotowszych na hańbę niż na walkę. Na domiar
 4  I,11|         to jest i nieszczęście, i hańbę, jakiej przykładu dotąd
 5  I,12|        Ujścia?... Na okrutną tedy hańbę waćpan patrzyłeś... Wiemy
 6  I,12|        Ujściem na bojaźń, nieład, hańbę i zdradę, a w końcu na triumf
 7  I,14|           co mnie przeznaczono?~- Hańbę! - szepce sumienie.~- Litwę! -
 8  I,14|           zamysłów, które wieczną hańbę i zniszczenie domowi naszemu
 9  I,15|           już by moje nazwisko na hańbę moim dzieciom między zdrajcami
10  I,17| mądrzejszych, i starszych? Chcesz hańbę ściągnąć na własne imię?
11  I,20|      wiedzą, że wolimy śmierć niż hańbę.~Tu zwróciła się z wyrazem
12 II,19|        bardziej powiększasz naszą hańbę.~- Niemniej radziłem, by
13 II,22|           spiesznie przesądzasz i hańbę na cały naród przez to rzucasz,
14 II,37|         rzuciwszy na jednego taką hańbę!~- Kmicic swawolnik był
15 II,38|         rzuciwszy na jednego taką hańbę!~- Kmicic swawolnik był