Tom, Rozdzial

 1  I,6  | pożywienia - więc nieraz marli z głodu, mianowicie ludzie niskiego
 2 II,6  |       umyślnie przesadzano obawy głodu, bo przecie była to jesień,
 3 II,11 |           ale wy byście woleli z głodu poginąć niż jeden grosz
 4 II,29 |          żołnierzysko wychudło z głodu i niewczasów jak kościotrup.
 5 II,34 |         rycerz.~- Bom okrutnie z głodu osłabł. Mało gdzie teraz
 6 II,34 |          i nogi w końcu ledwie z głodu wlokłem.~- Na miły Bóg!
 7 II,35 |         Nie marłbym na starość z głodu w ułusie! - powtarzał.~Kmicic
 8 II,40 |     kredensy. Wojsko, znużone, z głodu wam pada, nie macie co jeść,
 9 III,7 |         jeno można w niej było z głodu umrzeć. Ale i pod tym względem
10 III,9 |         przez tyle dni i nocy. Z głodu już imaginacja rebelizować
11 III,9 |           Jak mi Bóg miły, tak z głodu chce się własnemu koniowi
12 III,11|     widziano ludzi uschniętych z głodu na szczypki, widziano dzieci
13 III,12|      żywności, ale lud umierał z głodu po ulicach, żył w nędzy,
14 III,13|      żywności, ale lud umierał z głodu po ulicach, żył w nędzy,
15 III,23|      Jeńcy konali w łańcuchach z głodu lub przypiekani żelazem.~