Tom, Rozdzial

 1  I,7  |          Słyszałem ich wielekroć, gdyśmy z naszym wielkim nieodżałowanym
 2  I,12 |        Powiedziałem mu to w oczy, gdyśmy z panem Koniecpolskim nieboszczykiem
 3  I,17 |        miało wychodzić z Kiejdan, gdyśmy wyjeżdżali?~- A na buntowników.~-
 4  I,17 |     Pamiętasz, jakom cię ratował, gdyśmy to z Halszką przed Tatarami
 5 II,6  |        każdej wycieczce - mówił - gdyśmy na pięć albo na dziesięć
 6 II,6  | zachowywać - rzekł łaskawie - ale gdyśmy sami, możemy w dawnej konfidencji
 7 II,32 |       wtedy z niego duch wyszedł, gdyśmy do ostatniego szturmu szli.~-
 8 II,33 |           nam się niedawne czasy, gdyśmy to nie z boku, ale wprost
 9 II,33 |      waćpan, jak to było wonczas, gdyśmy to znad Waładynki od Raszkowa
10 II,34 |        wasza miłość zabrał wtedy, gdyśmy to skarbczyk Chowańskiego
11 II,34 |   zagarnęli. ~- Dobre były czasy, gdyśmy skarbczyk ogarnęli, ale
12 III,5 |       wiwatowało, a w Przeworsku, gdyśmy to całą noc szarpali Szweda,
13 III,15|          zgodzili? - oto wówczas, gdyśmy armaty od Bernardynów na
14 III,16|       widziałem go w Pilwiszkach, gdyśmy z Podlasia w te strony ciągnęli.~-
15 III,21|          naszą konfuzję i strach, gdyśmy się dowiedzieli, że sam