Tom, Rozdzial

 1 III,1 |      galicką chorobę toczon - i Forgell, i wielu innych - a wszystko
 2 III,3 |     Jakoż w pół godziny później Forgell z czysto szwedzką asystencją
 3 III,3 |      nie dając się zbić z tropu Forgell.~Najjaśniejszy król szwedzki
 4 III,3 |   jeszcze:~- A! ot, co jest! a!~Forgell przygryzł wąsów, pomilczał
 5 III,3 |    dobrodziejstwa - mówił dalej Forgell - lecz najjaśniejszy król
 6 III,3 |   traktować pragnie.~Tu jenerał Forgell skłonił się panu staroście
 7 III,3 |   kolanach i owe gwary uciszył.~Forgell zmieszał się i milczał przez
 8 III,3 |       sali. Spostrzegł wreszcie Forgell, że trzeba ostatecznych
 9 III,3 |      chwilę i pan starosta. Już Forgell począł toczyć tryumfującym
10 III,3 |        i śmiech brzmiał ciągle. Forgell blady był; brwi zmarszczył
11 III,3 |         może zabijecie drugą...~Forgell poniósł tę odpowiedź królowi.
12 III,4 |       król, a z nim Wittenberg, Forgell, Miller i inni jenerałowie.~
13 III,15|      Horn, Erskin, Loewenhaupt, Forgell. Oczy polskich rycerzy zwróciły
14 III,26|    żywcem nie puścił. Pułkownik Forgell, brat jenerała, czterech
15 III,26| wszystko złamała po drodze, ten Forgell, który później pod Rawą