Tom, Rozdzial

 1  I,10 |        Tymczasem nadjechał pierwszy z dygnitarzy, pan Andrzej Grudziński,
 2  I,10 |            nie mijał dzień, by ktoś z dygnitarzy nie zjechał: jako pan Sędziwój
 3  I,10 |               ognia, pomagał obmawiać dygnitarzy i zadawał zagadki, nad którymi
 4  I,10 |         Szlachta poszła za przykładem dygnitarzy i radość stała się powszechną.
 5  I,13 |         został dla przyszłych wodzów, dygnitarzy i całej Rzeczypospolitej:
 6  I,13 |          Biada nam wszystkim!~- Dwóch dygnitarzy na dwóch krańcach Rzeczypospolitej
 7 II,7  |               do wielu innych naszych dygnitarzy - rzekł. - Musiałeś i ty
 8 II,21 |            izbie. Lecz w zgromadzeniu dygnitarzy nie umiano sobie wytłumaczyć,
 9 II,23 |            królowi towarzyszyło kilku dygnitarzy, pięciu samych biskupów,
10 II,23 |           padały na króla, biskupów i dygnitarzy.~Wtem ze szczytów wstał
11 II,26 |        zjeżdżających się coraz nowych dygnitarzy, szlachty i rycerstwa nie
12 II,27 |            koronnego, wielu biskupów, dygnitarzy i senatorów wraz z nadwornymi
13 II,27 |         senatora nazwał wobec króla i dygnitarzy "takim synem", więc dodał
14 III,12| przedniejszych wojskowych i cywilnych dygnitarzy. Z drugiej strony, od wojsk
15 III,13| przedniejszych wojskowych i cywilnych dygnitarzy. Z drugiej strony, od wojsk