Tom, Rozdzial

 1  I,1  |           jednak zdołała panienka dojrzeć płową jak żyto, mocno podgoloną
 2  I,5  |          nie mógł pan Andrzej nic dojrzeć. Dopiero gdy migotanie uspokoiło
 3  I,11 |           ciągnące się, jak okiem dojrzeć, po drugim brzegu. Godzina
 4  I,15 |         przez chwilę nic nie mógł dojrzeć prócz, nóg szkockich piechurów
 5 II,15 |       Mogli wprawdzie z klasztoru dojrzeć go i dać ognia, lecz stary
 6 II,16 | Kuklinowski. Twarzy jego nie mógł dojrzeć pan Andrzej, ale z szybkiego
 7 II,16 |           z murów trudno ich było dojrzeć. Jednakże przy bramie spotkał
 8 II,18 |         że końca rapieru nie mógł dojrzeć.~- Tamte szańce są znacznie
 9 II,18 |          stały działa.~Mógł nawet dojrzeć ich paszcze wysunięte nieco
10 II,21 |    nieznajomy się podniesie, mógł dojrzeć jego twarz. Tymczasem wotywa
11 II,23 | kilkanaście kroków nie było można dojrzeć drogi przed sobą. Ale król
12 II,41 |      mogąc twarzy swych wzajemnie dojrzeć. Po chwili książę, mimo
13 III,6 |           jednej strony mogli już dojrzeć krzywe szable walczących
14 III,15|      ludzi. Człek człeka nie mógł dojrzeć w ciemności, okrzyki: "Dusim
15 III,31|   skrzypienie wozu, którego zrazu dojrzeć nie mogli, bo droga w tym