Tom, Rozdzial

 1  I,7  |      się coraz szybszy. Wszyscy dech wstrzymali. Kmicic atakował
 2  I,13 |     jasne włosy. To ona!~Kmicic dech wstrzymuje, jakby w obawie,
 3  I,17 |      iść z nami, którzy ostatni dech chcemy za ojczyznę puścić,
 4  I,20 |      jak wieloryb, starając się dech złapać.~- Wstrzymałeś waćpan
 5 II,4  |       wileński?~- Chory, mówią: dech mu zatyka.~- Daj mu Boże
 6 II,7  |    Ratujcie księcia pana; a jak dech odzyska, proście go, by
 7 II,9  |   wierzyć temu, na co patrzyły, dech zamarł mu w piersi; piekło
 8 II,12 |        więc oczekiwanie tłumiło dech w piersiach. Widać tylko
 9 II,15 |    ruszyli wzdłuż okopu, cicho, dech tamując w piersiach, jak
10 II,24 | przesłaniały mu się jakby mgłą. Dech ustawał w piersiach. Uczuł
11 III,4 |         jechali na nich tak, że dech polskich koni ogrzewał szwedzkie
12 III,4 |      drugiego brzegu wstrzymali dech w piersiach. Sam król się
13 III,6 |       drażnił nozdrza i tamował dech w piersiach.~Kasztelan patrzył
14 III,16|         na każdym kroku gotują. Dech zamiera w piersiach od tego,
15 III,18|     panny...~- Bo ze zdziwienia dech mi zaparło...~- Poznaj,