Tom, Rozdzial

 1  I,2  |       biednych, nie wygonisz.~- Dajcie spokój! - mówił Kmicic -
 2  I,2  |       przespać, nie wyganiaj!~- Dajcie spokój! - powtarzał Kmicic.~-
 3  I,2  |       posypały się z kości.~- A dajcie i nam pistolety! - zakrzyknęli
 4  I,11 |    kulki przewracać po trawie i dajcie mi spokój! Longinkowi się
 5 II,9  |       jakbyśmy byli nieradzi.~- Dajcie mu się czego napić, niechże
 6 II,15 |         godną obrońców Marii.~- Dajcie mi się pomodlić! - rzekł.~
 7 II,28 |          rzekł pan Michał.~- To dajcie wina albo gorzałki lub miodu -
 8 II,29 | krzyczeć począł:~- Na żywy Bóg! Dajcie mu jeść i pić!...~Trafiło
 9 II,34 |         Szczęśliwej drogi!... A dajcie tam dzięgielu zdrajcom Prusakom! -
10 II,41 |        podał blaszankę.~- Jest. Dajcie mu!~- Do ordynku! - zakomenderował
11 III,9 |        jakiego grubego Szweda i dajcie mi, bo wszystko na mnie
12 III,10|        wszystko ab ovo opowiem. Dajcie mi teraz trochę odsapnąć.~-
13 III,10|        nie była. Krótko mówiąc, dajcie mi spokój, bo nie mogę gadać!~-
14 III,15|         A cóż! miłościwy panie! Dajcie mi ich do Zamościa, niech
15 III,18|     rzec mu: Słuchajcie, ojcze! dajcie mi swoją synowicę za żonę,