Tom, Rozdzial

 1  I,5  |           za obie ręce:~- Na rany Chrystusa ! czy ty chcesz, żebym trupem
 2  I,13 |          zdumieniem.~- Na tę mękę Chrystusa... przysięgnij!... - nalegał
 3  I,13 |      nalegał hetman.~- Na tę mękę Chrystusa... przysięgam! - rzekł Kmicic
 4  I,13 |       wierzyć nie chcemy! Na rany Chrystusa! także to ma pójść wniwecz
 5  I,14 | zaprzysięgli... Przez krew i rany Chrystusa! Zali ty myślisz, że ja
 6 II,9  |       rozumiejący, nie wierzący w Chrystusa Pana, Najświętszą Pannę
 7 II,10 |     przemówić nie mógł.~- Na rany Chrystusa! - rzekł wreszcie - co to
 8 II,13 |         deszczem tętni.~- Na rany Chrystusa! to nie wiatr, to konie!
 9 II,21 |         boża, ale przecie na rany Chrystusa! nie znalazł się w tym narodzie
10 III,4 |          Kanneberg! - rzekł.~- Na Chrystusa i jego rany! Most nie wykończony! -
11 III,7 |         miłosierdziu Pana naszego Chrystusa nadzieja, że jeszcze krew
12 III,16|      złote wydać króla jak Judasz Chrystusa, zohydzał się i szpetniał
13 III,23|     większa i nie mogłem, na rany Chrystusa Pana przysięgam, nie mogłem
14 III,29|     zawołał pan Tomasz. - Na rany Chrystusa! skoczże waść ze swoim szwadronem
15 III,29|   zaroślom~Co to jest?... Na rany Chrystusa! Co to jest? - krzyczy miecznik. ~