Tom, Rozdzial

 1  I,1  |     jednak, a od niego aż łuna biła młodości i wesołości. Nozdrza
 2  I,7  |        były oświecone; jasność biła aż na podwórze, na którym
 3  I,10 |         Młodemu magnatowi krew biła do twarzy, ale udawał, że
 4  I,12 |   ogromną, o rysach, z których biła pycha, powaga i potęga.
 5  I,13 |      do księcia. Łuna od niego biła, tak wydał się urodziwy.
 6  I,13 |      żywy, i rzekłbyś: jasność biła od nich na salę. Przechodzili
 7  I,13 |  Zbaraża, a słuchaczom aż krew biła na twarze, a w sercach rósł
 8  I,22 |  Szczaniecki odezwał.~I radość biła od całej osoby książęcej,
 9  I,24 |        oknem i godzina odjazdu biła, czuł, że tamto życie będzie
10 II,11 | pierwszych promieniach słońca, biła nadzieja, której pan Kmicic
11 II,14 |    ziemię moc bożą rozciągnąć.~Biła godzina druga z południa;
12 II,20 |  zbierała się w kupy i kupki i biła się w piersi słuchając wzniosłych
13 II,21 |     obliczu wyczytać. A jednak biła z niego nie tylko rezygnacja
14 III,6 |  ścierwa, nie obaczyli!~Prawda biła z opalonej twarzy pacholika
15 III,26|   domów, a pozostała część nie biła się już z takim animuszem