Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      mnie krew burzy!~- Panie Andrzeju, ja nie żartuję... świętą
 2  I,1  |    życie... całe życie, panie Andrzeju...~Głos jej brzmiał jak
 3  I,13 |     zaszeptał blisko:~- Panie Andrzeju!...~On chwycił się nagle
 4  I,24 |     rzęs na policzki.~- Panie Andrzeju!... odstąp zdrajców!...
 5  I,26 |      leżącym nieruchomie panu Andrzeju. Twarz Kmicica była pokryta
 6 II,3  |  żołnierze, że i dusza w panu Andrzeju zmieniła się tak samo jaki
 7 II,18 |    Konie czekają!~Lecz w panu Andrzeju obudził się już całkiem
 8 III,8 | Okrutnie mi chłopa żal. Panie Andrzeju, a poszwargocz no onym psim
 9 III,12|    armata nie doniesie. Panie Andrzeju, każ mi dać kubek miodu,
10 III,13|    armata nie doniesie. Panie Andrzeju, każ mi dać kubek miodu,
11 III,14|        Nie wiesz nawet, panie Andrzeju - rzekł mu mały rycerz -
12 III,16|      gdy myśli o nienawistnym Andrzeju Kmicicu zbyt ją zmęczyły,
13 III,32|       a nam wielce miłym panu Andrzeju Kmicicu, chorążym orszańskim,
14 III,32|      natłoku rycerza.~- Panie Andrzeju! - wołał pan Zagłoba - ot,
15 III,32|    cię zwracam się, cny panie Andrzeju, i do cię, stary druhu,