Tom, Rozdzial

 1  I,7 |         też być ciepła albo zgoła zimna, bo tam są rury z kuraskami,
 2  I,20|           Kiejdanach, i jej twarz zimna przykuła go na miejscu,
 3  I,20| spuszczonymi powiekami, lodowata, zimna, ale nie postąpiła kroku
 4  I,22|    kielich.~- Tak jest! - rzekł z zimną krwią. - Wielki książę litewski,
 5  I,23|            Kmicic wyjeżdża.~Przez zimną twarz Ganchofa przebiegł
 6  I,26|           się uspokoić i odzyskać zimną krew, aż gdy tego dokazał,
 7 II,1 |  rozwiązywaniu bandażów - owszem, zimna woda, którą wachmistrz obmywał
 8 II,14|       grzmotem powitać.~Tymczasem zimna zbliżały się szybkim krokiem.
 9 II,16|   wreszcie w stodole, drżących od zimna, sponiewieranych; naokoło
10 II,19|           żołnierze, kostniejąc z zimna na szańcach, poglądali z
11 II,19|    Sadowski.~Miller począł tracić zimną krew.~- I ten klasztor stoi
12 II,29|  hetmańskim majestatem w twarzy i zimną powagą śmierci.~Żołnierze
13 II,41|       spokoju. Rozumiał, że tylko zimną krwią i panowaniem nad sobą
14 III,8|           pójdziem w wodę, a woda zimna! Nie chcę przez ich politykę