Tom, Rozdzial

 1  I,3  | największy kiep Kokosiński!~- O zdrajco! Mnieś to łokciem pchał -
 2  I,7  |          czemu mnie napadasz?~- Zdrajco! - zakrzyknął pan Michał. -
 3  I,7  |   zakrzyknął. - Wychodź ze mną, zdrajco, na szable! Położysz mnie,
 4  I,9  |        Jak to?...~- Tak jest.~- Zdrajco! nie ujdzie ci to!... I
 5  I,13 |       duszę z ciebie wywlókł... zdrajco! zdrajco! po trzykroć zdrajco!~
 6  I,13 |      ciebie wywlókł... zdrajco! zdrajco! po trzykroć zdrajco!~Wtem
 7  I,13 |   zdrajco! zdrajco! po trzykroć zdrajco!~Wtem Stankiewicz w uniesieniu
 8  I,13 |     twarzy i zgrozą.~- Precz... zdrajco! - odpowiedziała dobitnie.~
 9  I,25 |        w krzyż! - zakrzyknął.~- Zdrajco! - rzekł książę.~- A ty
10 II,4  |          Tyżeś to, piekielniku, zdrajco?! Tyżeś to, diable wcielony?!
11 II,35 |       przybrał twarz poważną.~- Zdrajco! - rzekł pół żartem, a pół
12 III,7 |      kot ku Kmicicowi.~- Tyżeś, zdrajco, dał ją porwać Bogusławowi?!~-
13 III,27|      głosem spiżowym:~- Umykaj, zdrajco, przed Kmicicem! Nie dziś,
14 III,27|       po czym rzekł:~- Słuchaj, zdrajco! Ja bym stu takich wyrodków