Tom, Rozdzial

 1 II,12 |   zmieniał się w uniesienie. Widziałeś ręce wyciągnięte ku niebu,
 2 II,14 | świecie niepamiętni. Za nimi widziałeś podgolone głowy szlacheckie,
 3 II,15 |  jeden drugiego i szeptał:~- Widziałeś? Ten klasztor zjawia się
 4 II,40 |      gdzie się obrócić. Waść widziałeś moje wojsko. Nie kazałem
 5 III,1 |      rzekł po chwili król. - Widziałeś go na własne oczy?~- Jako
 6 III,3 |     że jako wasza dostojność widziałeś, służby mi nie brak, przeto
 7 III,5 |     za mną nie nadążył. Zali widziałeś kiedy, żeby chybiło to,
 8 III,6 | Słuchaj, bąku ! - rzekł. - A widziałeś króla?~- Widziałem, wielmożny
 9 III,9 |     pułkowej, i znów nic nie widziałeś, jeno łoskot rozlegał się
10 III,9 | jeźdźców polskich. Co chwila widziałeś całe ich szeregi, wspinające
11 III,9 |   lasowi, jak okiem sięgnął, widziałeś tylko uciekających i goniących:
12 III,15|    popychano ich z zewnątrz. Widziałeś pojedynczych ludzi mokrych
13 III,27|  Waść jesteś stary żołnierz, widziałeś oba wojska, a naszą jazdę
14 III,32|    wylatywały w górę, naokół widziałeś tylko uniesione radością