Tom, Rozdzial

 1  I,1  |        twarz młodą, orlikowatą, a wesołą i junacką.~On się zaś w
 2  I,1  |           właśnie tą fantazją, tą wesołą swobodą i szczerością. Aż
 3  I,10 |           wzrok ich odkrył krainę wesołą, uśmiechniętą, połyskującą
 4  I,13 |   olbrzymiej podkowy brzmiały już wesołą rozmową i zwykłym gwarem
 5  I,21 |          bo chcę ucztę wyprawić i wesołą twarz pokazywać, by ducha
 6 II,16 |          życzliwości to ci mówię. Wesoła kompanijka, wesoła! Żołnierska
 7 II,16 |         mówię. Wesoła kompanijka, wesoła! Żołnierska wolność w tym,
 8 II,32 |   Przyprowadźże mi go do stołu na wesołą chwilę i panów Skrzetuskich
 9 II,37 |      chwilą jeszcze tak szczerą i wesołą. Pan Kmicic na wzmiankę
10 II,38 |      chwilą jeszcze tak szczerą i wesołą. Pan Kmicic na wzmiankę
11 III,11|          wojownik tę przywarę, iż wesołą kompanię i brząkanie szkłem
12 III,11| Rozpoczęła się tedy uczta gwarna, wesoła. Sam pan Sapieha przepijał
13 III,16|       innej nagrody, jeno mi bądź wesołą i zapomnij o tym, coć dawniej
14 III,16|           coć dawniej bolało!~Ona wesołą nie mogła być, mając w sercu