Tom, Rozdzial

 1  I,6  |     mnie do gorszych jeszcze uczynków..."~Ile tam głosów litosnych
 2  I,6  |    bez trwogi. Nie słów, ale uczynków trzeba było na przyszłość
 3  I,13 |  końca.~"On lepszy od swoich uczynków - myślała dziewczyna - i
 4 II,8  |    Ks. Mość żałujesz dawnych uczynków i poprawę chcesz okazać,
 5 II,18 |      nas w fortecy do takich uczynków gotowych. Nie wiecie dnia
 6 II,22 |     ptaka z pierza, a krew z uczynków poznać łatwo. Zaniechajcie
 7 II,26 |      wobec niej dawniejszych uczynków. Ona też, do grzechu wrodzoną
 8 II,26 |    mi ona moich kiejdańskich uczynków nie daruje, chybabyś wasza
 9 II,27 |      Sędzią sprawę ze swoich uczynków zdaje...~Tu zwrócił się
10 II,28 | wojennej nieprzywykłych i do uczynków na własną rękę skorych,
11 II,33 | możni, od nieprzyjacielskich uczynków przeciw Radziwiłłom powstrzymać.~-
12 II,36 |     zbrojne i do gwałtownych uczynków skore.~Lecz pan Andrzej
13 III,22|      desperat do gwałtownych uczynków skłonny... Nie rozłączaj
14 III,26|   młodości drogę do pięknych uczynków na wieki wieków zamyka.