Tom, Rozdzial

 1  I,3  |     przykrzy się samym.~Kmicic trącił kułakiem w bok towarzysza:~-
 2  I,19 |   Zagłoba.~Lecz pan Michał nie tracił jeszcze nadziei, zwłaszcza
 3  I,25 | krzyknął wreszcie.~Wtem Kmicic trącił go lufą od krócicy między
 4 II,1  |       nad dziwy i Soroka głowę tracił myśląc o tym - wszystkiego
 5 II,5  |  pozwolił mu jechać dalej, nie tracił Rzędzian czasu i w godzinę
 6 II,11 |  niemieckim języku. Kmicic nie tracił z niej ani jednego słowa.~-
 7 II,15 |       zabobonną. Raz w raz też trącił jeden drugiego i szeptał:~-
 8 II,21 |    dość ciasno. Wówczas Kmicic trącił w łokieć stojącego obok
 9 II,21 |       którego Kmicic zaczepił, trącił teraz w bok pana Andrzeja.~-
10 II,35 |    zgoła zuchwale, a następnie trącił w bok siedzącego wedle pana
11 III,16|        w amorach kawaler głowę tracił. I nieraz wieczorami, gdy
12 III,23|     jego zmaleć musi, jednakże tracił coraz bardziej nadzieję,
13 III,29|      znowu dzień; miecznik nie tracił jeszcze nadziei i nie ruszał
14 III,32|     modlitwy, że aż świadomość tracił, co się z nim dzieje.~Ona