Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         jak żyto, mocno podgoloną czuprynę, smagłą cerę, siwe oczy
 2  I,1  |          widzi jak na jawie płową czuprynę, siwe oczy i śmiejące się
 3  I,5  |            I znów chodził, i znów czuprynę na czoło nagarniał, wreszcie
 4  I,5  |           się do winy przyznać, i czuprynę począł ręką na czoło nagarniać.~-
 5  I,10 |         obu rękoma trzymał się za czuprynę i tak wpadłszy jak piorun
 6  I,12 |        pod Ujściem zdarzyło, i za czuprynę się targał słuchając opowiadania;
 7  I,20 |    miecznik począł szybko gładzić czuprynę, wreszcie widząc, że rozmowa
 8  I,24 |           szalony i chwyciwszy za czuprynę wybiegł z komnaty krzycząc:~-
 9 II,4  |      Kmicic głownią swej szabli w czuprynę gruchnął. Palce Józwy, trzymające
10 II,19 |       zakrzyknął porwawszy się za czuprynę pan Czarniecki.~- Tak jest!
11 II,21 |   pociemniało, rękoma schwycił za czuprynę i strasznym, obłąkanym głosem
12 II,25 | wspaniałej. Głowę miał podgoloną, czuprynę dość rzadką, siwiejącą,
13 III,17|    oprzytomniawszy chwycił się za czuprynę i zakrzyknął:~- Jam to popsował
14 III,19|      palcami tylko chwycił się za czuprynę i targał ją z całej siły:~-
15 III,26|           Andrzej targając się za czuprynę.~- Bóg nie dał mu tej łaski -
16 III,27|           Tu zaczął targać się za czuprynę pan Andrzej i nogami z uniesienia
17 III,30|     kołpaka odkrył rudą jak ogień czuprynę.~- Widzę, że przed panem