Tom, Rozdzial

 1  I,4  |           Słuchaj, Znikis, mów śmiele, włos ci z głowy nie spadnie.
 2 II,3  |      jeszcze powiedzieć?~- Mów śmiele.~- Widzi mi się, lepiej
 3 II,4  |      nie okaże. Ale nie! Szedł śmiele, nie bacząc, że przed sądem
 4 II,9  |        znaczniejszych, niezbyt śmiele zapuszczali się w drzemiące
 5 II,9  |       ludźmi koloryzować!~- Za śmiele mówisz, młodziku. Skądżeś
 6 II,9  |        się język rozwiąże. Mów śmiele; nie masz tu zdrajców między
 7 II,11 |         W tym kraju? Dość rękę śmiele wyciągnąć. A na śmiałości
 8 II,16 |     ten wyga, ten sprzedawczyk śmiele się bratem moim mianuje
 9 II,17 |        W takiej kompanii pójdę śmiele i rad zginę!~- A wracaj,
10 II,21 |    ukłon, patrzył także na nią śmiele, jako prawda i uczciwość
11 II,21 | majestat krew przelać...~- Mów śmiele, wierzym ci! - rzekł król.~-
12 II,26 |    który w wąwozie górskim tak śmiele na miecze szwedzkie pierś
13 II,28 |  czasem i Zagłoby posłuchać... Śmiele też to mówię, że gdyby Radziwiłł
14 III,16|     Ketling odetchnął.~- Mogęż śmiele mówić? - zapytał po chwili