Tom, Rozdzial

 1  I,13 |            o mało nie opuściła jej przytomność. Pobladła jak płótno, nogi
 2  I,21 |       księcia, który zaraz stracił przytomność. Cucono z godzinę, a gdy
 3 II,12 | śmiertelnej obawy odjęło mu prawie przytomność.~W kaplicy panował mrok
 4 II,15 |      Jednakże ranny zachował nawet przytomność. Spostrzegłszy Millera i
 5 II,24 |            Jednakże na widok króla przytomność wróciła mu na chwilę, uśmiech
 6 II,29 |        jego siły, odjęła mu była i przytomność! Ale nie! Pierś jego podnosiła
 7 III,6 |            po kępach, inni tracili przytomność i spoglądali z największą
 8 III,15|      okropnie wyjącej tłuszczy, iż przytomność opuściła go zupełnie. I
 9 III,17|       chwili gniew jego przeszedł, przytomność wróciła, czas jakiś patrzył
10 III,19|   trzeźwiące. Zaraz potem odzyskał przytomność, jednakże trząsł się, dygotał,
11 III,27|            mi pod nogami leżysz!~- Przytomność mnie opuszcza - rzekł książę. -
12 III,29|        jęki rannych odejmowały jej przytomność, a zapach prochu przytłumiał
13 III,30|    wzdrygnął się, zmarszczył brwi, przytomność wróciła mu na twarz i tak
14 III,32|     wcześniej zaś jeszcze odzyskał przytomność i rozejrzawszy się po izbie