Tom, Rozdzial

 1  I,4 |     prochy i ludzi.~- Ludzi i prochów nie dam, słyszysz mnie waćpan!~-
 2 II,6 |    powiedział. Mówi też, że i prochów jest na sto strzałów do
 3 II,13|    nie brakło: ni zapasów, ni prochów, ni dział, jeno murów dostatecznie
 4 II,14|        a co do zapasów broni, prochów i żywności, te tak bogaty
 5 II,14|     wonczas ogień dochodzi do prochów i kulę rozrywa. Wiele wszelako
 6 II,14|       jak wilk:~- Albo to nam prochów nie trzeba? Nabilibyście
 7 II,15|  próżno tylko napsuliśmy tyle prochów.~- Których nie mamy wiele -
 8 II,19|  odpocznienia - więc nie masz prochów pod stopami waszymi! Bóg
 9 II,19| trzeci powiadam wam: nie masz prochów pod kościołem ! A gdy w
10 II,19|       nowe salwy.~- Dość mają prochów! - rzekł ponuro Miller. -
11 II,21| oblężeniem, podcięte wybuchem prochów w kolubrynie i męką zadaną
12 II,37|     jej strzelby, a zwłaszcza prochów. Brakło także armat. Myślał
13 II,38|     jej strzelby, a zwłaszcza prochów. Brakło także armat. Myślał
14 II,41|      tam było trzy tylko, ale prochów i kul dostatek. Z obu stron