Tom, Rozdzial

 1 II,10|       opozycyj i protestacyj. Postrach doszedł do tego stopnia,
 2 II,13|      sobą tylko jazdę; ale na postrach księżom walić kazał. Jednakże
 3 II,19|        że gdyby to się stało, postrach otworzyłby nam już bramy
 4 II,19| radziłem, by posłów powiesić. Postrach i zawsze postrach, oto com
 5 II,19|   powiesić. Postrach i zawsze postrach, oto com od rana do wieczora
 6 II,19|       że to większy rozszerzy postrach niż zbójeckie posłów mordowanie!...~
 7 II,19|  utrzymuje ją w karbach. Nowy postrach doda jej nowych sił, dlatego
 8 II,20|       bez ratunku najeźdźców.~Postrach wydawał im się najwłaściwszym
 9 II,20|      starciu z elektorem taki postrach i zniszczenie rozniosła
10 II,25|      co w kraju słychać, jaki postrach padł na Szwedów, jak już
11 II,41|      czego szerzył się pewien postrach między żołnierstwem. Bogusław
12 III,1|     nieprzyjaciela, rozniosły postrach i zamieszanie. Więc naprzód
13 III,1|      lecz teraz poprzedzał je postrach i sława zwycięstwa.~- Nie
14 III,2| zmarszczeniem brwi wzniecając postrach wśród barbarzyństwa. Takie