Tom, Rozdzial

 1  I,8  |        mu go oddam. Bardzo mu w porę przyszedł.~- A czemu?~-
 2  I,12 |      wiecie, jakeście się nie w porę z waszymi okrzykami wybrali.
 3  I,23 |         wszystko nie dochodzi w porę; całe zaś wojsko, które
 4 II,3  |        drogi znam. Jakoś pod tę porę przypada jarmark w Sobocie,
 5 II,24 | wąwozach i jakim sposobem tak w porę dla ratunku królowi się
 6 II,28 |    Luctus mnie stoczy, jeżeli w porę świętemu miejscu na ratunek
 7 III,4 |     przeciw nim grunt.~- Tedy w porę się cofniem i królowi o
 8 III,10| Czarniecki wyjechał był pod ową porę do Czerska na lustrację
 9 III,11|         książę hetman zawsze tę porę do promulgowania swych praktyk
10 III,11|    poszła. Obaj przybyli w samą porę, aby Kotwicza i Oskierkę
11 III,17|  Wdzięczenem ci, Paterson, bo w porę mi to przychodzi. Muszę
12 III,17|  regiment, wreszcie pogadamy. W porę mi to, w porę! A i pocieszna
13 III,17|       pogadamy. W porę mi to, w porę! A i pocieszna rzecz, jeżeli
14 III,18|       głupi! A wybrał też sobie porę do mówienia o duchach!~Nastała