Tom, Rozdzial

 1  I,5  |      Wówczas Oleńka wybuchnęła płaczem; on objął ją i trzymał w
 2  I,5  |   Chciało mu się samemu ryknąć płaczem i czuł, że tak miłuje tę
 3  I,5  |      niewiasty z całego domu z płaczem i szlochaniem. Oleńka rzuciła
 4  I,10 |        okropnym, spazmatycznym płaczem i rwać włosy jak człowiek,
 5 II,17 |     dziecko, padł na twarz i z płaczem niezmiernym zdołał tylko
 6 II,19 |        zlękli się. Niewiasty z płaczem poczęły oblegać mieszkanie
 7 II,24 |    cisnąć do pana i tłoczyć. Z płaczem opadli go zewsząd, z płaczem
 8 II,24 |   płaczem opadli go zewsząd, z płaczem całowali jego nogi, strzemiona,
 9 III,11|    otaczały Sapieżyński obóz z płaczem o miłosierdzie; widziano
10 III,15|    słowami, tam lud witał go z płaczem na drogach, tam bito we
11 III,23|      ramiona, zaryczał wielkim płaczem i rzekł jej:~- Miłaś ty,
12 III,27|       Nareszcie ryknął wielkim płaczem biedne żołnierzysko, bo
13 III,28| miecznika, jak zbawcę, wielkim płaczem radości, bo tym prostym
14 III,29|     wszystkie serca. Kobiety z płaczem i szlochaniem wznoszą ręce