Tom, Rozdzial

 1  I,10 |    myślał o zwycięstwie, jakby ono wcale było niepodobnym,
 2 II,1  |        do przekonania, że było ono po prostu straszne. Po porwaniu
 3 II,2  |    nazwiska, sądził bowiem, że ono w każdym musi wzbudzić wstręt,
 4 II,10 |         że niech tylko światło ono zginie, a wraz trębacze
 5 II,15 |     każdym razie nic nie wróży ono nam dobrego. Patrzcie, waszmościowie,
 6 II,19 |     tego oblężenia!~- Ufam, że ono wkrótce się skończy.~- Tylko
 7 II,30 |      albowiem nie przypominało ono owego wielkopolskiego, które
 8 II,31 |      albowiem nie przypominało ono owego wielkopolskiego, które
 9 II,32 |       szturmu szli.~- Jakże to ono było? ~- Oto jest relacja
10 III,1 | odniósł, i całą wojnę skończyć ono może.~- Wasza królewska
11 III,8 |      ślubował, chyba że się za ono beneficjum ślubu swego wyrzecze.~
12 III,18|   sercu zaraz cugli popuści, a ono bryknąć na pastwisko miłości
13 III,22|      nie przygodzi. Dziwnie mi ono strzyżenie oczyma dodaje
14 III,31|      jakiś głos mówi jej:~"Tam ono najlepsze uspokojenie i