Tom, Rozdzial

 1 II,4 |            wziął się znowu do jadła. Nieznajomy pan wszedł w ślad za nim.~
 2 II,4 |               gdy zajeżdżam? - rzekł nieznajomy pan.~- Bo karczmarz poszedł
 3 II,4 |              przysiąść się do stołu.~Nieznajomy pan pytał wprawdzie, czy
 4 II,4 |             jednę cierniową...~Na to nieznajomy spojrzał bystro na Kmicica,
 5 II,4 |     partyzant?~Kmicic spostrzegł, że nieznajomy, wciąż niby dobrodusznie
 6 II,4 |         także przed Szwedami ucieka?~Nieznajomy zamiast odpowiedzieć popatrzył
 7 II,4 |              się tego mówić? - pytał nieznajomy.~- Nie boję się, bom też
 8 II,4 |            nad kondycję! - powtórzył nieznajomy. - Ale kiedy tak Szwedów
 9 II,4 |              Szwedom ode mnie życzy?~Nieznajomy pan obejrzał się jakby z
10 II,4 |        roztropny!~- Jakże? - odrzekł nieznajomy. - Roztropność to grunt!
11 II,4 | przyschniętej rany boleści go brały.~Nieznajomy mówił dalej:~- Przyjąć cię
12 II,4 |              wasze śmiejesz? - pytał nieznajomy marszcząc brwi.~- To z ochoty
13 II,21|             ze czcią i uszanowaniem. Nieznajomy przybrany był cały w czarny
14 II,21|            samej stalli tak, aby gdy nieznajomy się podniesie, mógł dojrzeć