Tom, Rozdzial

 1  I,3  |         las odegrzmiał, a stojący najbliżej Zend zatoczył się jak pijany. -
 2  I,6  |           panna Aleksandra, która najbliżej go poznała, wiedziała o
 3  I,7  |            rzekł włodarz - bo tam najbliżej. Oni mnie do waszej miłości
 4 II,2  |       Kiemlicz - rzekł - gdzie tu najbliżej stoją te chorągwie, które
 5 II,13 |        nich, prócz o tych, którzy najbliżej, w Krzepicach, stali.~Nie
 6 II,13 |         oddział konnych trębaczy, najbliżej stojących, z trąbami przy
 7 III,9 | Wąsowiczowej chorągwi, która była najbliżej rzeki.~- Stary żołnierzu! -
 8 III,10|          pospolitacy, którzy byli najbliżej, ale kiedy to pluną do nich
 9 III,12|       armia pod Duglasem, stojąca najbliżej, nie tylko nie mogła pospieszyć
10 III,12|          ziemne osłony przymykały najbliżej do fosy. Gdy się już ściemniło
11 III,13|       armia pod Duglasem, stojąca najbliżej, nie tylko nie mogła pospieszyć
12 III,13|          ziemne osłony przymykały najbliżej do fosy. Gdy się już ściemniło
13 III,15|    zapamiętale tam, gdzie mu było najbliżej, więc hetmani od Nowomiejskiej
14 III,15|         małpi królu! - zakrzyknął najbliżej stojący towarzysz.~- Simiarum